Mijnbouwmuseum

Het Emser Bergbouwmuseum is vanwege uitgebreide bouwwerkzaamheden
voorlopig gesloten voor het publiek.

Bezoeken of archiefgebruik kan graag na voorafgaande afspraak worden geregeld!

In 1996 werd in het historische Steigerhaus van de loodsmelterij het Emser Bergbouwmuseum geopend. Hier krijgt de bezoeker een inzicht in de tijd waarin de kuurstad Bad Ems lood- en zinkerts aan de oppervlakte bracht. Het museum biedt een uitgebreide tentoonstelling, waaronder een mineralencabinet, een museumtrein, technische exposities en het Emser Bergbouw-archief behoren hiertoe.

In het Emsbachtal bedreven de Romeinen al bovengronds en ondergronds mijnbouw. In de middeleeuwen was vooral de zilverwinning voor de aartsbisschoppen van Trier een lucratieve inkomstenbron. De industrialisatie in de 18e/19e eeuw bracht een enorme bloei van de mijn- en verwerkingsindustrie. Tussen de mijnbouw en de badenadministratie van de kuurstad kwamen steeds weer wrijving omdat de mijn de thermale bronnen aanstak en enorme milieuproblemen veroorzaakte, wat tot de sluiting van de mijn in 1945 leidde tot een voortdurende conflict tussen de zeer tegengestelde bedrijfstakken.

Vandaag de dag zijn er nog maar een paar bouwkundige getuigen van de mijnbouw zichtbaar in de stad – zoals bijvoorbeeld de stadsafvoer (begonnen in 1869, ongeveer 750 m lang, voor de afwatering). De monding van de Neuhoffnungsstollen (begonnen in 1858, hoofdafvoer met 15 dieptebouwlagen) bevindt zich in de Arzbacher Straße. Bovendien zijn de oude energiecentrale bij het West-station, de Adolphschacht in het Pitschbachtal, de kaminschacht aan de Blöskopf, diverse openings van mijnen in het Emser stadsbos en de mijnwerkerswoningen Lindenbach, Fahnenberg, Eisenbach en Pfingstwiese ook de moeite waard.